Asters aan de kade

Smalle aster aan het Pothoofd, met op de achtergrond de Lebuïnuskerk

Het is herfst, nou ja, nog bijna 20 graden zo half oktober 2018. Langs de IJssel struinend zie ik een prachtige pol asters staan. Smalle asters zijn hier en daar op de kribben en de stenige rivierbescherming te vinden vaak samen met Engelse alant (die blijkbaar vorig jaar alles heeft gegeven wat het had, dit jaar nauwelijks één te zien namelijk). Goed die kribben en die asters. Vlakbij de Wilhelmabrug, zo ongeveer ter hoogte van het locatie Pothoofd staat prachtig in de uiterwaarden een pol Smalle aster. Smalle aster (Aster lanceolatus/ontarionis) is een exoot (na 1900 verwilderd of aangeplant) uit het noorden van Amerika (Verenigde Staten en Canada) wat het tweede deel van zijn wetenschappelijk naam verklaard. Diverse indianen in het noorden van Amerika gebruiken Smalle aster bij koorts, wonden en bloedneus.
In het oorspronkelijke verspreidingsgebied worden 5 ondersoorten onderscheiden (zie efloras.org). Omdat er in de Heukels' maar 1 soort is beschreven is nu niet duidelijk welke ondersoort dit zou moeten zijn. Dat vergt wat nader onderzoek, misschien dat ik daar nog eens op terug kom.
Overigens heet het geslacht in VS en Canada Symphyotrichum.
Op verspreidingsatlas.nl staat er s.l. achter de NL naam, wat betekent Sensu lato, ofwel in brede zin. Alienplantspecies.be (bezoek die site, erg veel informatie) geeft aan dat er weinig bekend is over de exacte verspreiding van de soort en welke er nu eigenlijk zijn. Het geeft wel aan dat vooral de Smalle aster veel meer voorkomt dan andere soorten uit dat genus.
Wat in ieder geval zeker is dat de soort vooral langs de rivieren voorkomt, daar zijn de kribben dan weer.

Aster lanceolatus, close up

Net als de in tuinen voorkomende Herfstaster is ook deze aster in trek bij bijen (in het geval van bovenstaande foto is er nog een honingbij te zien.

Geniet ervan zolang het nog niet heeft gevroren, het is een mooie soort.

Gerrit