De Welle en de Poelruit

De Wellekade is een bijzonder deel van de stad die bloot staat aan onder andere het water van de IJssel. De IJssel heeft een behoorlijke invloed doordat de kade wel eens overstroomt (jaarlijks) waardoor er in floristische zin allerlei verrassingen kunnen voorkomen en dat is mooi materiaal voor een serie. Deze aflevering gaat over een soort die grote pollen kan vormen en veel kan worden gezien in de uiterwaarden, de Poelruit, ofwel Thalictrum flavum. Op de Wellekade is één plant te vinden en wel vlakbij het merkteken met waterstanden, dus aan de kant van de Wilhelminabrug. Volgens https://www.verspreidingsatlas.nl/1275 groeit de Poelruit op “zonnige tot licht beschaduwde plaatsen

op natte tot zeer vochtige, matig voedselrijke tot voedselrijke, humeuze en vaak kalkhoudende grond.” Dus niet op een stenige ondergrond. Kalkrijk zou overigens wel kunnen kloppen, daar op die muur bij het Pothoofd, maar humeus nou niet direct en al helemaal niet vochtig en nat. Toch staat de plant er al het hele jaar, ondanks de verschroeiend hete zomer. Poelruit is algemeen, zoals het kaartje op reeds genoemde site laat zien, zeker in de uiterwaarden van het rivierengebied. Met hoog water moeten zaden een goede bodem hebben gevonden. Daar de zaden kortlevend zijn (minder dan 1 jaar), moet het met het laatste hoogwater mee zijn gekomen vanuit de uiterwaarden stroomopwaarts. Het is op de foto niet te zien dat er nog meer soorten op dezelfde plek staan, dat zou namelijk een verklaring kunnen zijn voor enige vorming van humus. Volgend jaar wordt zeker weer gekeken of de plant er nog staat, zeker als er geen ‘schurend’ hoogwater komt is er best wel een kans dat er dan misschien ook wel bloei gaat komen. Over die bloeiwijze gesproken.

De bloeiwijze van de Poelruit is een eigenaardige bloeiwijze die eigenlijk alleen maar bestaat uit lange meeldraden, met lichtgele helmknoppen. De zeer smalle, geelachtige bloemdekbladen vallen af zodra de bloem gaat bloeien. Omdat de meeldraden zo lang zijn is het een opvallende verschijning in de uitwaarden, zeker ook omdat de planten tot 90 cm hoog kunnen worden.

Gerrit Hendriksen